بررسی تغییرات آبشستگی موضعی پاییندست جت‌های ریزشی با تغییر عمق بحرانی پایاب و شکل روزنه

بررسی پدیده آبشستگی موضعی ناشی از جت‌های ریزشی، در پایین‌دست سازه‌های هیدرولیکی، به‌منظور جلوگیری از فرسایش شدید حاصل از آن و به خطر انداختن ایمنی سازه، امری مهم و ضروری می‌باشد. در این مقاله، نتایج یک مطالعه آزمایشگاهی درباره تاثیر عمق پایاب بر ابعاد آبشستگی موضعی پایین‌دست جت‌های ریزشی، ارائه می‌شود. ابتدا جت آب از روزنه‌هایی با مقاطع دایره‌ای، مربع و لوزی شکل، با مساحت یکسان و با دبی‌های در محدوده 2.46 تا 4.8 لیتر بر ثانیه، بر روی بستری از جنس شن با قطر متوسط برابر سه میلی‌متر و با عمق‌های پایاب در محدوده 10 تا 24.8 سانتی‌متر، ریزش ‌نموده و ابعاد حفره آبشستگی اندازه‌گیری شد. نتایج تحلیل داده‌­های آزمایشگاهی بیانگر آن است که با افزایش عمق پایاب تا حد معینی، حداکثر عمق آبشستگی، افزایش یافته و پس از آن، با افزایش بیشتر عمق پایاب، حداکثر عمق آبشستگی کاهش می‌یابد. همچنین، مشخص شد که ابعاد حفره آبشستگی با پارامترهای بی‌بعد رابطه توانی دارند. در نهایت، روابط بی‌بعدی برای برآورد ابعاد آبشستگی برای دبی‌ها و عمق‌های پایاب مختلف، پیشنهاد شد.